Pogrzeb i nagrobek osoby transseksualnej
W artykule tym poruszamy zagadnienia dotyczące ostatnich chwil życia osób transseksualnych. Postanowiliśmy zacząć od tego zagadnienia, bowiem mamy w Polsce epidemię i wzmożona jest śmiertelność u osób z chorobami współistniejącymi, zaś przyjmowanie leków hormonalnych nie jest obojętne dla zdrowia. Poruszymy tutaj kolejno: sprawy dotyczące testamentu, sprawy dotyczące pochówku kościelnego, sprawy dotyczące pochówku świeckiego, sprawy ochrony danych osobowych w kościele (związkach wyznaniowych).
Testament
#Testament jest dokumentem, którego struktura (treść) jest ściśle ustalona prawnie. Znaczy to tyle, że w testamencie można zawrzeć tylko określone zapisy w odpowiedniej formie, zaś wszystkie inne zapisy nie spełniające definicji zapisu dozwolonego w testamencie pozbawione są mocy prawnej i mogą jedynie zaszkodzić poprzez wprowadzenie niejednoznaczności.
W testamencie w sposób ważny prawnie można zawrzeć tylko poniższe instrukcje i zapisy.
Wskazanie spadkobierców
Zapisy dotyczące rozporządzania majątkiem w razie śmierci. Zapisy te muszą być bezwarunkowe. Nie można przykładowo uzależnić dziedziczenia przez daną osobę od postawienia nagrobka o odpowiedniej treści. Zapis taki będzie bowiem z samej definicji nieważny i testament zostanie dalej przeanalizowany przez sąd po wykreśleniu zdań warunkujących. Wskazać w testamencie należy osoby jednoznacznie (np.: podając PESEL, imię i nazwisko) oraz wskazać w jakim stosunku prawnym dziedziczą.
Dziedziczenie przez spadkobiercę może być wyjątkowo warunkowe na wypadek śmierci spadkobiercy – ustala się wtedy spadkobierców podstawionych.
W standardowym przypadku, gdy zostanie wskazany jeden spadkobierca, który umrze przed sporządzającym testament (tzw. testatorem, spadkodawcą), bez ustanowienia dla niego «podstawienia», dalsze dziedziczenie odbędzie się tak jakby tego zapisu nie dokonano, czyli wedle pokrewieństwa zapisanego w Kodeksie cywilnym.
W przypadku gdy będzie wskazanych dwóch lub więcej spadkobierców i część z nich (ale nie wszyscy) nie dożyją otwarcia testamentu, dziedziczenie odbędzie się tak jakby wykreślono w testamencie dane osób nieżyjących. Udziały procentowe zostaną rozszerzone tak, aby odziedziczony był cały spadek. Dla przykładu, gdy wskazano 3 spadkobierców, z których pierwszy dziedziczy 1/2 spadku, pozostali dwaj po 1/4 spadku i ostatni z nich umrze przed testatorem, pozostałe wymienione osoby jako spadkobiercy odziedziczą odpowiednio 2/3 i 1/3 spadku.
Gdy dana osoba zrzeknie się spadku (ma na to 6 miesięcy od chwili śmierci testatora), dalsze dziedziczenie spadku odbędzie się tak jakby nie żyła w chwili otwarcia spadku.
Jeżeli chcesz przekazać spadek na dziadka lub inną osobę starszą, możesz dla niej ustanowić spadkobierców podstawionych. Zapis testamentu może więc wyglądać następująco:
Ustanawiam jako spadkobierców na wypadek śmierci swojego dziadka Macieja, a w razie jego śmierci przed otwarciem spadku w drodze podstawienia jego wnuków: Adama, Monikę oraz Magdę w równych częściach.
Co ważne, wskazanie jednoznaczne nie musi zawierać PESEL‑u i nazwisk osób – może zawierać same imiona / stosunek pokrewieństwa, jeżeli te zapisy pozwalają jednoznacznie określić osobę, bowiem możemy nie znać nazwisk lub szczególnie numerów PESEL dalszej rodziny. Zapis «moim spadkobiercą ustalam moją żonę» będzie więc wystarczający, jeżeli w chwili śmierci spadkobiercy miał on żonę. W przypadku babci i dziadka warto podać ich imię lub imię i nazwisko, bowiem każdy ma po dwie babcie i dziadków, zaś okazuje się, że w testamencie można wskazać osobę nieżyjącą i nie powoduje to nieważności zapisu. Spowoduje jednak brak możliwości identyfikacji, którego dziadka lub którą babcię miał na myśli spadkodawca.
Odwołanie poprzednich zapisów
Testament może zawierać odwołanie ważności poprzedniego testamentu lub też części jego zapisów. Może więc niejako stanowić aneks do poprzedniego testamentu, jednak wciąż musi być zatytułowany «Testament».
Odwołać testament (w całości) można poprzez jego zniszczenie lub sporządzenie nowego testamentu, który odwołuje wszystkie poprzednie wersje testamentu (nie ma konieczności wskazywania które, bowiem testament powinien posiadać datę sporządzenia i podpis).
Sporządzając kolejny (nie pierwszy) testament, dla ważności wszystkich zapisów (art. 947 KC) warto zaznaczyć, odwołanie konkretnych zapisów poprzedniego testamentu lub też unieważnić go w całości.
Wydziedziczenie
W przypadku, gdy stosunki z rodziną są bardzo złe i posiadasz na to dowody, warto w testamencie zawrzeć wydziedziczenie. Samo wskazanie spadkobierców powoduje, że małżonek, zstępni (potomkowie) i wstępni (m.in. rodzice) zachowują prawo do zachowku. Z ważnych przyczyn wymienionych w ustawie można wydziedziczyć ustawowych spadkobierców również z zachowku. Są to:
- wbrew woli spadkodawcy postępowanie uporczywe w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego (np. zwracanie się w złej formie gramatycznej mimo licznych sprzeciwów, przemoc fizyczna lub psychiczna);
- dopuszczenie się względem spadkodawcy albo jednej z najbliższych mu osób umyślnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności albo rażącej obrazy czci (np.: kradzież leków, niewolnictwo, rozpowiadanie plotek o spadkodawcy, nazywanie słowami obelżywymi) – warto tutaj zadbać o dowody, szczególnie orzeczenia sądu, świadków, nagrania;
- uporczywe niedopełnianie względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych.
Przyczynę wydziedziczenia należy wskazać w treści testamentu.
Zapis wydziedziczenia może mieć więc poniższą treść o ile jest ona zgodna z prawdą.
Wydziedziczam swojego ojca z powodu uporczywego postępowania sprzecznego z zasadami współżycia społecznego poprzez nieposzanowanie mojej identyfikacji płciowej i uporczywe zwracanie się w formie męskiej mimo, że wielokrotnie w ciągu ostatnich 11 miesięcy prosiłam o zwracanie się do mnie w formie żeńskiej i informowałam, że jestem kobietą [lub dla osób, które są przed korektą płci: czuję się nieprzerwanie kobietą], a jego zachowanie w stosunku do mnie powoduje cierpienie. Ponadto ojciec przedstawia mnie swoim znajomym jako mężczyznę/syna, co moim zdaniem wypełnia znamiona nie tylko postępowania niezgodnego z zasadami współżycia społecznego, ale także wypełnia znamiona nękania oraz uporczywego niedopełniania obowiązków rodzinnych. Przyczyniło się to do uczucia wstydu, poniżenia, zachorowania na depresję [o ile masz diagnozę lekarza w tym temacie] oraz mojej ucieczki z miejsca zamieszkania i zerwania kontaktu z rodziną.
Jeżeli pamiętasz chwile wystąpienia danych zdarzeń, podaj czas ich trwania i nasilenie z dokładnością do miesięcy, bowiem w prawie zazwyczaj uznaje się za «uporczywość» występowanie zjawiska przez minimum 3 miesiące w ilości minimum 10 incydentów. Jest to jednak jedynie interpretacja większości sądów w sprawach karnych dotyczących nękania.
Polecenie testamentowe
Możliwość taką daje art. 982 Kodeksu cywilnego. Polecenie to może być skierowane do spadkobiercy lub zapisobiorcy, jednak nie może z nich czynić wierzyciela. Zapis taki może dotyczyć na przykład chęci, aby grób był przez spadkobiorcę odwiedzany raz w miesiącu.
Art. 982. Spadkodawca może w testamencie włożyć na spadkobiercę lub na zapisobiercę obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).
Poleceniem jednak może być również:
- polecenie przyjęcia pod swoją opiekę małżonka spadkobiercy,
- kontynuacji prowadzenia kolekcjonowania monet,
- polecenie wystawienia określonego #nagrobka,
- kontynuacja rozwoju oprogramowania, które spadkodawca sporządził,
- w przypadku dzieci, zobowiązanie do podjęcia studiów wyższych (w praktyce, ponieważ wartość dodana dotyczy tylko spadkobiercy, jest to prośba, która nie musi być spełniona),
- wymiany tablicy nagrobnej (i zwrócenia starej jej właścicielowi) tak, aby zawierała imię wskazane w testamencie, jeżeli zostało w chwili sporządzenia podane nieprawidłowo wbrew woli spadkobiercy.
Zazwyczaj osoba pochowana jest jeszcze zanim dojdzie do otwarcia spadku i sądowego odczytania testamentu (ogłoszenia testamentu). W tym momencie spadkobierca może jedynie wskazać co napisano w testamencie, ale często nie jest sam uprawniony do pochówku (o tym w dalszej części artykułu). Jednak po złożeniu testamentu wraz z pozwem do sądu i uzyskaniu wyroku, w którym przyjmie spadek z dobrodziejstwem inwentarza, spadkobierca, o ile taki był zapis testamentu, może płytę z danymi zmarłego wymienić na inną, wskazaną w testamencie. Próby przywrócenia starej płyty przez inne osoby (niezgodna z wolą w testamencie) będzie przez sądy traktowana jako przestępstwo z artykułu 262 Kodeksu karnego.
Art. 262. § 1. Kto znieważa zwłoki, prochy ludzkie lub miejsce spoczynku zmarłego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Kto ograbia zwłoki, grób lub inne miejsce spoczynku zmarłego, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Bez wątpliwości bowiem zabranie z grobu płyty nagrobkowej wbrew zapisom testamentu jest ograbieniem i jednocześnie znieważeniem miejsca spoczynku zmarłego.
Polecamy więc w testamencie zawrzeć poniższe polecenie.
Spadkobiercy Janowi Kowalskiemu wydaję polecenia testamentowe:
Polecenie zawarte w testamencie nie powinno swoją ceną przewyższać należnej wartości spadku lub zapisu windykacyjnego. Wykonania polecenia mogą domagać się spadkobiercy o ile nie przynosi ono korzyści jedynie im samym. Ponieważ obowiązek umieszczenia prawidłowego imienia na tablicy nagrobnej nie wypełnia znamion korzyści jedynie dla spadkobiercy, ale też korzyści społecznej i czci zmarłego – wykonania takiego polecenia mogą domagać się pozostali spadkobiercy. Jednak spadkobiercy zazwyczaj dokonują zapisanych w testamencie czynności po odbyciu się sprawy o podział spadku, jeżeli wskazani zostali zaufani ludzie i nie doszło do dziedziczenia ustawowego (np. w drodze odrzucenia spadku przez wszystkich spadkobierców testamentowych).
Mitem więc jest, że trzeba przejść sprawę sądową, aby mieć poprawne imię na nagrobku. Wystarczy bowiem wydać odpowiednio sformułowane polecenie. Inną sprawą będą dane w rejestrach osób zmarłych – te pozostaną zgodne ze stanem prawnym (są dostępne w internetowych wyszukiwarkach).
Poleceń testamentowych nie należy wydawać osobom nam wrogim, szczególnie tym, które mogą dziedziczyć ustawowo, bowiem możliwe prawnie jest wykorzystanie prawa, polegające na odrzuceniu spadku w drodze dziedziczenia testamentowego, a potem przyjęcie spadku w drodze dziedziczenia ustawowego. W takim scenariuszu polecenia i zapisy zwykłe z testamentu nie zostaną wykonane.
Polecenie testamentowe nie może nakazywać popełnienia przestępstwa. Toteż nie można nakazywać zniszczenia tablicy nagrobnej, a jedynie jej przekazanie właścicielowi (inna sprawa, że taka tablica będzie mu prawdopodobnie nieprzydatna...). Nie można więc prosić również o to, aby tablica nagrobna zawierała słowa niecenzuralne.
W stosunku do osoby, która nie wykonała polecenia, polskie prawo nie przewiduje kary w postaci utraty spadku lub zapisu. W testamencie można jednak zawrzeć stosowną klauzulę karną, która będzie miała odniesienie jedynie do osoby zapisobiorcy.
Aby polecenie mogło być wykonane w odpowiednio szybkim terminie, warto polecenie testamentowe połączyć z zapisem windykacyjnym na konkretną, szanującą Cię osobę, bowiem polecenie można wydać tylko spadkobiercy (wykonanie dopiero po sprawie spadkowej) lub zapisobiorcy (wykonanie może być natychmiastowe), a podstawę do zorganizowania pochówku przez konkretną osobę będzie wtedy stanowił zapis testamentu. Dwa odpisy testamentu notarialnego przekaż za życia tej osobie. Podstawą prawną do ubiegania się o twój odpis aktu zgonu w przypadku śmierci będzie stanowił odpis testamentu i zawarte w nim polecenie.
Zapis, czyli rozdysponowanie majątku
W testamencie można rozdysponować części majątku konkretnym osobom. Jest to tak zwany zapis testamentowy.
Są 2 typy zapisów testamentowych. Istnieje zapis zwykły, który można umieścić w pisemnym testamencie (oraz notarialnym) oraz zapis windykacyjny, który można umieścić tylko notarialnie. Zapis windykacyjny podlega natychmiastowemu wykonaniu, choćby nie zakończyła się jeszcze sprawa sądowa spadkowa, bowiem powołanie windykacyjne jest niezależne od powołania do dziedziczenia. Spadek może być odrzucony, zaś przyjęcie rzeczy w drodze zapisu windykacyjnego dokonane. Zapisane rzeczy w drodze zapisu windykacyjnego można przyjąć w drodze przyjęcia zwykłego, przyjęcia z dobrodziejstwem inwentarza lub odrzucić. Dwie ostatnie opcje są wskazane do wykorzystania, gdy na przedmiocie zapisu może istnieć duży dług (np. zapis mieszkania, na którym może być dług hipoteczny).
W chwili śmierci rzeczy zapisane w drodze zapisu windykacyjnego zmieniają właściciela na wskazanego w testamencie o ile nie dojdzie do odrzucenia zapisu windykacyjnego. Nowym właścicielem tych rzeczy nie musi być nikt z osób wskazanych jako spadkobiercy. Osobę przejmującą rzeczy z zapisu nazywa się zapisobiorcą. Zapisobiorcę można też «obciążyć» poleceniem testamentowym.
Zapisobiorca ma prawo wystąpić od razu po śmierci do sądu z pozwem o wydanie mu zapisanych rzeczy. Jest to jednoznaczne ze zwykłym przyjęciem (bez dobrodziejstwa inwentarza) rzeczy z zapisu windykacyjnego. Nie musi czekać na zakończenie sprawy spadkowej.
Cechą zapisu testamentowego jest to, że musi być wskazana konkretna rzecz lub rzeczy, które mają być zapisane konkretnej osobie. W drodze zapisu można więc rozdysponować takie rzeczy jak komputer zmarłego, kolekcję monet, kod programu komputerowego, samochód lub też określoną kwotę pieniężna. Zapisobiercą może być osoba fizyczna, ale również osoba prawna, na przykład firma, fundacja lub organizacja pożytku publicznego. Osoba ta musi istnieć (osoba prawna) lub żyć (osoba fizyczna), aby doszło do przekazania rzeczy.
Zapis windykacyjny może być obarczony warunkiem lub terminem, jednak termin lub warunek musi się ziścić przed śmiercią spadkodawcy. Można więc zawrzeć zapis windykacyjny z warunkiem, że spadkobierca przekazuje żonie zapisobiercy określoną kwotę pieniędzy pod warunkiem, że zapisobierca nie jest w separacji ze swoją żoną. Niemożliwe będzie jednak dokonanie zapisu windykacyjnego (zapis będzie nieważny), jeżeli spadkodawca uwarunkuje przekazanie konkretnej rzeczy od zdarzenia mającego miejsce dopiero po dacie śmierci. Taki warunek lub termin uznany będzie automatycznie za niespełniony. Bezpieczniej jest więc nie czynić warunków i terminów w zapisach windykacyjnych, bowiem zapis taki może być zinterpretowany przez sąd jako zapis zwykły.
Art. 9813 § 1. Zastrzeżenie warunku lub terminu uczynione przy ustanawianiu zapisu windykacyjnego uważa się za nieistniejące. Jeżeli jednak z treści testamentu lub z okoliczności wynika, że bez takiego zastrzeżenia zapis nie zostałby uczyniony, zapis windykacyjny jest nieważny. Przepisów tych nie stosuje się, jeżeli ziszczenie się lub nieziszczenie się warunku albo nadejście terminu nastąpiło przed otwarciem spadku.
§ 2. Zapis windykacyjny nieważny ze względu na zastrzeżenie warunku lub terminu wywołuje skutki zapisu zwykłego uczynionego pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu, chyba że co innego wynika z treści testamentu lub z okoliczności.
Powołanie wykonawcy testamentu
W testamencie można powołać wykonawcę testamentu, czyli osobę, która dopilnuje wykonania poleceń i zapisów zawartych w testamencie. Może być nim jeden ze spadkobierców lub zapisobiorców, jednak zanim to uczynisz, dowiedz się czy osoba ta chce podjąć odpowiedzialność wykonawcy testamentu, bowiem wiąże się to z pewnymi innymi obowiązkami tej osoby.
Do obowiązków wykonawcy testamentu oprócz pilnowania wykonania zapisów i poleceń należy:
- zarządzanie po śmierci majątkiem spadkowym,
- spłacenie długów spadkowych,
- wydanie spadkobiercom majątku spadkowego,
- uczestnictwo w sprawach sądowych zarówno jako pozywający jak i pozwany.
Do spadku można powołać kilku wykonawców wskazując ich rolę (np. prowadzenie gospodarstwa rolnego, prowadzenie przedsiębiorstwa, zarządzanie pozostałymi elementami spadku). Istnieje możliwość powołania wykonawcy testamentu tylko do części spadku. Dowiedz się więcej o roli wykonawcy testamentu.
Forma sporządzenia testamentu
Zalecamy zawsze sporządzić testament notarialnie i zarejestrować go w centralnej bazie testamentów z pomocą notariusza. Tak sporządzony testament jest zawsze poszukiwany przez sądy w tym rejestrze, masz więc pewność, że w przypadku sprawy sądowej, zostanie on z prawdopodobieństwem około 99% (lub 100% przy braku niekompetencji) otwarty podczas sprawy spadkowej, nawet, gdy nikt ze spadkobierców nie wie o testamencie lub ktoś ze spadkobierców będzie chciał go ukryć lub zniszczyć.
Istnieje też mniej bezpieczna forma sporządzenia testamentu:
- napisanie go na kartce w całości pismem odręcznym i podpisanie długopisem lub piórem (ale nie ołówkiem),
- zamiast kartki można użyć tabliczki, płótna, kawałka materiału – pod warunkiem sporządzenia w całości odręcznie,
- wyrycie na ścianie (np. w celi) i podpisanie go tam, w sytuacji braku dostępu do materiału nadającego się do pisania długopisem.
Taki testament o ile zostanie ujawniony – też będzie ważny.
Testament odręczny musi zawierać podpis i być sporządzony odręcznie. Wskazane jest, aby zawierał datę sporządzenia, aby nie dało się podważać między innymi poczytalności w chwili sporządzania. W przypadku testamentu notarialnego, o wszystko co niezbędne zadba notariusz.
W przypadku braku dostępu do notariusza oraz jednocześnie niemożności pisania, można testament sporządzić w urzędzie, tzw. testament alograficzny. Potrzebny jest wtedy urzędnik wysoki rangą (wójt, burmistrz, prezydent miasta, starosta, marszałek województwa, sekretarz powiatu albo gminy lub kierownik urzędu stanu cywilnego) oraz dwoje świadków, którzy wspólnie odbiorą oświadczenie spadkodawcy. Osoby głuche lub nieme nie mogą sporządzić testamentu alograficznego.
W stanie nagłego zagrożenia życia dopuszczalne jest ustne sporządzenie testamentu w obecności 3 świadków bez obecności urzędnika.
Istnieje też testament podróżny (urzędnika zastąpiono dowódcą lub zastępcą dowódcy statku). Wszystkie formy testamentu poza formą zwykłą pisemną oraz formą notarialną mają ważność 6 miesięcy, chyba, że w tym czasie spadkodawca umrze. Jeżeli testament został sporządzony w urzędzie, na statku lub w wojsku, należy dokonać sporządzenia go pisemnie własnoręcznie lub notarialnie w terminie 6 miesięcy od daty zdarzenia.
Uprawnienie do pochówku
Kodeks cywilny bardzo wąsko określa jakie osoby są uprawnione do pochówku. RPO zauważył, że obecne przepisy w tym zakresie są krzywdzące dla wielu ludzi, którzy żyją w związkach nieformalnych.
Ustawa wskazuje w sposób zamknięty osoby uprawnione do pochówku.
Art. 10. 1. Prawo pochowania zwłok ludzkich ma najbliższa pozostała rodzina osoby zmarłej, a mianowicie:
Prawo pochowania zwłok osób wojskowych zmarłych w czynnej służbie wojskowej przysługuje właściwym organom wojskowym w myśl przepisów wojskowych. Prawo pochowania zwłok osób zasłużonych wobec Państwa i społeczeństwa przysługuje organom państwowym, instytucjom i organizacjom społecznym. Prawo pochowania zwłok przysługuje również osobom, które do tego dobrowolnie się zobowiążą.
2. Zwłoki niepochowane przez podmioty wymienione w ust. 1 mogą być przekazane do celów dydaktycznych i naukowych uczelni medycznej lub innej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i naukową w zakresie nauk medycznych lub federacji podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki prowadzącej działalność naukową w zakresie nauk medycznych. Decyzję w sprawie przekazania zwłok wydaje, na wniosek uczelni lub federacji, właściwy starosta.
Błędna jest interpretacja części sądów, że kolejność prawa do pochówku należy wywodzić z kolejności powyższych zapisów. «Wypunktowanie» zawarte w ustawie to jedynie lista osób uprawnionych, bez wskazania kolejności, bowiem nie napisano tam wprost, że prawo to przysługuje w określonej kolejności. Wymienione są jedynie osoby oraz instytucje uprawnione. W sytuacji, kiedy zmarły w testamencie wskazuje poleceniem, która osoba powinna dokonać pochówku, logicznym jest, wywodząc z poszanowania woli tej osoby, że pierwszeństwo ma właśnie osoba wskazana, jeżeli dobrowolnie się zgodzi na dokonanie pochówku. Zazwyczaj jest to osoba, z którą wiązały zmarłego najbliższe stosunki o charakterze rodzinnym lub podobnym. Powoływanie się tutaj na artykuł 24 Kodeksu cywilnego w sprawie dóbr osobistych (kultu po zmarłym) nie ma najmniejszego sensu, bowiem jeżeli inna osoba rości sobie prawo do pochówku wbrew zapisowi testamentu, postępuje sprzecznie z zasadami współżycia społecznego, ponieważ nie chce wypełnić woli zmarłego. Taka osoba powinna być uznana za niegodną do zorganizowania pochówku. W przypadku, gdy testament zawiera polecenie pochówku przez określoną osobę, tylko ta osoba może spełnić wolę testatora. Dopiero w przypadku odmowy wykonania tego polecenia przez wskazaną osobę można sądownie wyłonić inną osobę, która dokona czynności.
Karta zgonu (to co innego niż akt zgonu) zgodnie z tą ustawą przekazywana jest wyżej wymienionym osobom. Problemem jednak może być stwierdzenie na miejscu zgonu, kto «dobrowolnie się zobowiązał». O ile jest to partner osoby zmarłej i zgon nastąpił w domu, odebranie takiego zobowiązania nie będzie trudne, jednak wiele osób trans nie ma partnera, zaś sam zgon może nastąpić poza domem. Stąd pojawiają się problemy o których napisał RPO.
Rozwiązaniem problemu powinno być sprawdzenie zawartości centralnego rejestru testamentów oraz sprawdzenie, czy ów testament zawiera polecenie pochówku przez konkretną osobę. Jeżeli zawiera, problem powinien być rozwiązany.
W Polsce brakuje też centralnego rejestru, gdzie obywatel mógłby wskazać osobę do informowania o stanie zdrowia (w tym zgonie). Obecnie każda placówka medyczna zbiera tą informację za życia pacjenta oddzielnie, a obywatel musi zapamiętać czasem sto miejsc, gdzie pozostawił tą informację i ją na bieżąco aktualizować. Jest to niepotrzebne mnożenie bytów i utrudnianie życia obywatelowi. Taki centralny rejestr niewątpliwie mógłby też zawierać wskazanie osoby, której w pierwszej kolejności należy wydać kartę zgonu. Niestety rząd wprowadza centralizację nie tu gdzie jej najbardziej potrzeba, a obecnie gdy mamy epidemię i ilość zgonów jest znacznie zwiększona z powodu przeciążenia i sparaliżowania służby zdrowia (ludzie umierają na inne nieleczone na czas choroby), pilniejsze jest dla rządu (w drodze «poselskiego» projektu ustawy, druk 866) odebranie możliwości nieprzyjęcia mandatu niż zajęcie się problemem poprawnego wykonania ostatniej woli obywatela co do pochówku, który istniał realnie już w roku 2017 i był skarżony do RPO. Partia Jarosława Kaczyńskiego zamiast ułatwiać życie obywatelom i dawać prawa, woli je odbierać i obywateli kontrolować.
Pogrzeb kościelny
Nie polecamy pogrzebu w obrządku kościelnym, bowiem podczas obrządku ksiądz będzie z prawdopodobieństwem 99% używać twojego starego imienia pomimo zmiany danych osobowych sądownie. Dla kościoła katolickiego liczą się jedynie chromosomy i narządy płciowe w chwili narodzin. Nie jest ważna twoja dusza oraz to, że od zawsze czujesz się lub funkcjonujesz odmiennie do stanu opisanego w metryce urodzenia. Stan ten szczególnie zaznaczony jest w Polsce, gdzie ePiSkopat przyczynia się do torturowania osób transseksualnych poprzez tworzenie poradni zajmujących się «leczeniem» konwersyjnym, tak jakby transseksualizm stanowił zboczenie seksualne.
Oczywiście biblia nie wspomina w ogóle o osobach transseksualnych oraz nie potępia ich za dokonanie korekty płci. Nawet papież Franciszek pobłogosławił kobiecie trans. Praktyka polska jednak jest taka, że #kościół katolicki w Polsce nie uznaje takich decyzji papieża, niejako więc stał się religią oddzielną od kościoła katolickiego na świecie. Mamy więc sytuację istnienia w Polsce ePiSkopatyzmu kościelnego, nie zaś kościoła katolickiego.
Polecamy nie aktualizować danych w kościele katolickim po korekcie płci, ponieważ kościół katolicki odmawia wypisania się z kościoła, apostazja nie daje skutku, zaś UODO na podstawie ułomnych przepisów RODO nie ma wstępu do kościołów.
Najlepszym wyjściem z sytuacji jest nie przekazywać kościołowi katolickiemu nowych danych osobowych, w tym imienia i PESEL‑u. Zalecanym jest zmienić również nazwisko podczas ubiegania się o zmianę imienia.
Zamiast pochówku kościelnego zapisz w testamencie polecenie, aby pochówek był zorganizowany w obrządku świeckim. Zapobiegnie to podawaniu wszystkim podczas mszy twoich starych danych osobowych, zaś obrządek świecki nie zabrania uczestnikom pomodlenia się za Ciebie bez udziału księdza.
Wierzę w Boga i chcę pochówek kościelny
W sytuacji, gdy nie możesz zaakceptować pochówku świeckiego, bowiem kłóci się to z twoim wyznaniem, zainteresuj się Reformowanym Kościołem Katolickim lub metodystami. Oba te wyznania po zmianach prawnych zaakceptują twoją identyfikację płciową. Wszelkie dokumenty i komunikacja z Tobą będzie przebiegać w prawidłowej formie.
Obecnie (od 15 września 2020 roku) Reformowany Kościół Katolicki został zdelegalizowany, na wniosek Zbigniewa Ziobry, wbrew zapisom Konstytucji, o czym w mediach prawie się nie mówi. Głośno było w tym czasie jedynie o próbie odwołania RPO oraz uczynieniu aborcji z powodów medycznych – bezprawną. Nikt praktycznie nie protestował przeciwko skreśleniu RKK z listy związków wyznaniowych.
W związku z powyższym, aby mieć odprawiony #pogrzeb religijny, pozostaje jedynie zapisanie się do metodystów, bowiem w przypadku przynależności do Reformowanego Kościoła Katolickiego może nastąpić problem z pochówkiem (potrzebny jest cmentarz), zaś RKK nie jest uznawany za wyznanie, ale obecnie od 15 września 2020 na równi z sektami.
RPO uznał działanie Zbigniewa Ziobry w temacie skreślenia RKK z listy związków wyznaniowych za niekonstytucyjne.
Pochówek w obrządku świeckim
Podczas pochówku świeckiego nie ma księdza, nie ma mszy świętej oraz nie ma wspólnej modlitwy. Pomodlić się za zmarłego może każdy indywidualnie po zakończeniu ceremonii. Ceremonia prowadzona jest przez «mistrza ceremonii» lub przeszkoloną osobę z zakładu pogrzebowego.
Ceremonia pogrzebu zaczyna się od wystawienia ciała w kaplicy, jednak po wcześniejszym usunięciu na jej czas symboli religijnych. Zaczyna się przemówieniem, które zawiera kilka zdań o zmarłym. Treść tych słów zostaje ustalona zazwyczaj z rodziną, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby w testamencie zawrzeć polecenie wygłoszenia konkretnej sentencji w kaplicy jako «mowy pogrzebowej» podczas ceremonii pogrzebowej. W takiej sytuacji wola osoby zmarłej jest ważniejsza od tego czego domaga się rodzina. Następnie zostanie powiedziane kilka słów o życiu i przemijaniu.
Następnie następuje powiedzenie kilku słów przez obecnych na ceremonii oraz odczytanie listu pożegnalnego od zmarłego (jeżeli taki pozostawił). Przebieg ceremonii zależy głównie od osoby, która organizuje pogrzeb, stąd warto w testamencie wskazać, kto to ma być. W ostateczności można zorganizować pogrzeb bez gości, gdy tak życzy sobie testator.
W czasie pogrzebu mogą być odtworzone lub odegrane utwory, które lubił zmarły oraz może się odbyć pokaz filmów lub slajdów ze zdjęciami zmarłego. Po tej części następuje przejazd na miejsce pochówku i pogrzebanie ciała osoby zmarłej czyli umieszczenia trumny z ciałem lub urny z prochami w grobie.
Zamiast krzyża umieszczony przy grobie jest pal świecki. Nie przeszkadza to jednak temu, aby nagrobek zawierał symbol krzyża lub inny symbol religijny. Nagrobek bowiem jest stawiany już po pogrzebie.
Koszt pogrzebu świeckiego nie jest wyższy niż koszt pogrzebu świeckiego. Jednak w przypadku chowania zmarłego na cmentarzu kościelnym doliczona będzie opłata około tysiąca złotych. Wiele miast bowiem nie posiada cmentarzy świeckich i wtedy przysługuje pochówek na terenie cmentarza kościelnego.
Podczas pogrzebu świeckiego obowiązuje zakaz odmawiania modlitw na głos.
Brak ochrony danych w kościele
Ponieważ #RODO zawiera szkodliwe przepisy odbierające organowi kontrolnemu (UODO) wstępu do związków wyznaniowych i RODO nakazuje w tej sytuacji ustanowienie kościelnego inspektora ochrony danych (KIOD, zwany też błędnie: KIODO), zalecane jest po zmianie danych nieprzekazywanie ich kościołowi, bowiem zostaną one umieszczone jedynie jako zapis marginesowy i jedyne do czego dochodzi, to tyle, że twoje dane trafiły do ksiąg parafialnych na margines. ePiSkopat i inne organy kościelne nakazują dalsze posługiwanie się starymi danymi i używanie formy gramatycznej zgodnej z płcią biologiczną przy urodzeniu. Posługiwanie się własnym imieniem, mówienie w formie zgodnej z płcią odczuwaną oraz poprawianie biskupa traktują jako grzech.
W praktyce nie masz prawa potem tych danych usunąć, a skoro nie możesz danych usunąć, nie podawaj ich – nikt Cię do tego nie może zmusić. Dodatkowo jeżeli masz adres zameldowania poza domem rodziny oraz jesteś osobą pełnoletnią nie podlegającą ubezpieczeniu ZUS przez rodziców – rodzice nie otrzymają twojego numeru PESEL, a więc nie przekażą go kościołowi. Do uzyskania czyjegoś numeru #PESEL trzeba bowiem mieć powód prawny i faktyczny. Sytuacja została sprawdzona czy działa w praktyce – nie udało się autorce niniejszej strony uzyskać drogą zapytań w Ewidencji Ludności PESEL‑u własnej matki. Zamiast tego dostała informację, że musi mieć interes prawny i faktyczny oraz, że może odpytywać o dane osób zameldowanych w tym samym miejscu, jedynie w urzędzie gminy miejsca zameldowania.
Akt urodzenia nie zawiera numeru PESEL, toteż niemożliwe jest pozyskanie tej informacji tą drogą (również sprawdzone na pełnym odpisie, skróconym odpisie i odpisie wielojęzycznym – brak jest tej informacji).