Tag: ffs

Leczenie osób transseksualnych

Jeże­li hor­mono­tera­pię wdro­żono póź­no (po osią­gnię­ciu 16 roku życia) – cechy te są już pra­wie w peł­ni wykształ­cone. Jeże­li #hor­mony wdro­żono w wie­ku powy­żej 25 lat, cechy te są w peł­ni wykształ­cone. Na powyż­sze cha­rakte­rysty­ki wyglą­du wpływ mają czę­ścio­wo mię­śnie i roz­kład tkan­ki tłu­szczo­wej, więc hor­mono­tera­pia czę­ścio­wo niwe­luje wady wyglą­du spo­wodo­wane kształ­tem kości.

Jeże­li cechy męskie prze­waża­ją nad żeń­ski­mi i powo­duje to czę­ste pomy­łki w wizu­alnej oce­nie płci – kobie­ta może wyko­nać ope­rację femi­niza­cji twa­rzy (ang.: #FFS – «Facial Femi­niza­tion Sur­gery»), pod­czas któ­rej chi­rurg sta­ra się uczy­nić cechy twa­rzy możli­we do mody­fika­cji – bardziej kobie­cymi. Chi­rurdzy naj­czę­ściej mody­fiku­ją:

• kształt i wiel­kość szczę­ki – przez usu­nię­cie ich zewnę­trznych czę­ści – chi­rurg spe­cjal­ną minia­turo­wą piłą wyci­na odsta­jące kąty żuchwy, zeszli­fowu­je nadmiar tkan­ki z bocz­nych i dol­nych czę­ści szczę­ki by ją pomniej­szyć;
• kory­guje czo­ło i łuki brwio­we, żeby mia­ły kształt typo­wy dla kobiet – zale­żnie od sto­pnia masku­lini­zacji i zasob­ności port­fela pacjen­tki są dostę­pne 3 tech­niki:

  1. zeszli­fowa­nie łuku brwio­wego, gdy zato­ki są poło­żone głę­biej niż 3 mili­metry od powierzch­ni;
  2. zeszli­fowa­nie wraz z nadbu­dową powy­żej – daje efekt w posta­ci del­finie­go czo­ła;
  3. całko­wita rekon­struk­cja – zeszli­fowa­nie łuku brwio­wego głę­biej (wraz z odcię­ciem fra­gmen­tów), mimo obe­cno­ści zato­ki czo­łowej i prze­sunię­cie odcię­tej czę­ści kości wgłąb zato­ki czo­łowej; w tym przy­pad­ku fra­gmen­ty kości są moco­wane na tyta­nowe pły­tki i wkrę­ty (któ­rych zazwy­czaj się nie usu­wa).
• unie­sie­nie koń­ców brwi, tak aby nadać im typo­wą dla kobiet cha­rakte­rysty­kę;
• rekon­struk­cja linii wło­sów różny­mi meto­dami – FUE przy bra­ku korek­cji czo­ła lub wycię­cie nadmia­ru skó­ry przy jej potrze­bie; linia szy­cia jest kon­stru­owa­na spe­cjal­nie tak, by była jak naj­mniej widocz­na i podat­na na powsta­wanie bli­zno­wców;
• rhi­nopla­sty­ka – korek­cja nosa;
• reduk­cja chrząs­tki tar­czo­watej (potocz­nie: usu­nię­cie jab­łka Ada­ma) – tą ope­rację można też prze­pro­wadzić oddziel­nie;
• prze­budo­wa kości poli­czko­wych z uży­ciem implan­tów – chi­rurg zeszli­fowu­je część kości poli­czko­wej, zakła­da implant, któ­ry ma for­mę poro­watą, co umo­żli­wia tkan­ce kost­nej wro­snąć w implant, tym samym umo­żli­wia­jąc mocne jego zamo­cowa­nie i brak ryzy­ka prze­sunię­cia; opcją jest reimplan­tacja tkan­ki tłu­szczo­wej pobra­nej z brzu­cha, jednak trwa­łemu przy­jęciu ule­ga tyl­ko oko­ło 50% tkan­ki tłu­szczo­wej i pono­wny prze­szczep tkan­ki tłu­szczo­wej może być potrzeb­ny po 6 mie­sią­cach;
• pod­czas ope­racji femi­niza­cji twa­rzy z korek­cją żuchwy, chi­rurg może usu­nąć część tkan­ki, z któ­rej wyra­sta zarost; powo­duje to powsta­nie bli­zny w tym rejo­nie, wraz z usu­nię­ciem mie­szków wło­sowych, co pozwa­la kobie­tom z jasnym kolo­rem nadmier­nego owło­sie­nia twa­rzy – pozbyć się go w cza­sie jedne­go zabie­gu.