COVID-19 - Ogólnoświatowa akcja psychologiczna
Publiczne systemy opieki zdrowotnej stanowią istotną część państwa opiekuńczego. Istotnie, powszechnie przyjmuje się za pewnik, że jednym z głównych celów nowoczesnego państwa opiekuńczego jest poprawa zdrowia publicznego. Zakłada się, że państwo pozytywnie wpływa na zdrowie publiczne. W tym artykule kwestionujemy tę narrację w odniesieniu do zjawiska masowej histerii. Analizujemy, jak współczesne państwo wpływa na rozwój i rozszerzanie się masowej histerii, argumentując, że państwo zaostrza to zjawisko z negatywnymi konsekwencjami dla zdrowia publicznego. Rozwijając ekonomię polityczną masowej histerii wypełniamy widoczną lukę w literaturze. Istnieje wiele pouczających opracowań dotyczących zagadnień psychologicznych związanych ze zjawiskiem masowej histerii. W wyniku kryzysu COVID‑19 przeprowadzono kilka badań analizujących negatywne skutki psychologiczne wprowadzanych przez państwo #lockdownów [1, 2, 3, 4]. Istnieją również badania, które badają wpływ mediów cyfrowych i internetu na niepokój [5, 6], zarażanie emocjonalne [stan zakażalności emocjonalnej (bez patogenu biologicznego), podobnej do zakażalności ziewania – przypis red.] [7, 8], transmisji lęku [9, 10] i efekty nocebo [11, 12]. Jednak, o ile nam wiadomo, nie ma badań analizujących, w jaki sposób różne instytucje polityczne i państwo wpływają na rozwój i rozszerzanie się masowej histerii. Wzajemne oddziaływanie mediów, nauki, polityki i opinii publicznej to prawdziwa luka badawcza [13]. Opierając się na psychologii związanej ze zjawiskiem masowej histerii, rozwijamy ekonomię polityczną masowej histerii, czerpiąc ważne spostrzeżenia z perspektywy zdrowia publicznego.